Van Zambia naar Malawi: de vakantie is begonnen!
Door: winnie
Blijf op de hoogte en volg Winnie
06 December 2009 | Malawi, Lilongwe
Het zit er al weer op! Het werk is klaar, Dirkpieter en de rest van het team kunnen het prima zonder mij, dus ik kan met een gerust hard vertrekken. En dat doe ik dan ook!
De laatste week heb ik nog lekker in het nieuwe huis/kantoor gewoond, iets luxer en comfortabeler dan het schattige huisje van Christine. Dat was de laatste tijd een beetje afzien doordat het water was afgesloten, ivm een illegale aansluiting en een rekening van 300 euro van de vorige bewoners. Beetje jammer dat wij daar de dupe van werden. Maar goed, het water is uiteindelijk gewoon weer illegaal aangesloten door de broer van de huisbazin, dus verder geen probleem… We hadden ook geen koelkast meer, want die had de eigenaar waar we ‘m van leenden aan Dirkpieter en Joke verkocht. Dus ik besloot maar met de koelkast mee te verhuizen. Ik kon mooi nog van het internet profiteren, want de collega’s waren het veld in, gezellig winkelen met Joke, de was doen (met de hand) tussen de regenbuien door, cake bakken en lasagne maken in de nieuwe oven. En m’n trip een beetje voorbereiden natuurlijk. Het plan: Malawi --> Mozambique --> Tanzania. Lekker vaag…
Zaterdag (5 dec.) was het dan eindelijk zo ver, ik was klaar voor vertrek naar Malawi. Vrijdag nog een laatste keer uiteten bij Portico, een héél lekker Italiaans restaurant, buskaartje naar Chipata gekocht en wat sinterklaas voorbereidingen gedaan. Ik had nog pepernoten uit Nederland, en had een waterketel gekocht en een gedicht geschreven wat ik zaterdagochtend als verassing voor Joke en Dirkpieter heb achtergelaten. En ik vond zelfs een verassing in mijn rugzak toen ik aankwam in Malawi! Onderstaande heb ik onderweg in de bus geschreven:
--
De bus scheurt langs een dorp wat uit vier hutten bestaat, en bij eentje staat een groot bord: “welcome at City Café – Bar Restaurant Groceries Busstop”. Nog geen halve minuut later staat de chauffeur op de rem voor een kudde overstekende koeien.
Het landschap is intussen veranderd van groene ongerepte heuvels met af en toe een hut en een paar geiten of bavianen naar een dichter bevolkt gebied waar de bomen hebben plaatsgemaakt voor akkers die met de hand of een ploeg met koeien ervoor worden bewerkt.
We stoppen in Petauke, waar de mensen die uitstappen plaats maken voor nieuwe passagiers met nog grotere koffers. Om de bus heen lopen jongens zuiveldrankjes, waterflesjes, beltegoed, gekookte eieren en geroosterde maiskolven te veropen. Ik zit voorin naast een enórme berg koffers die ik in elke bocht naar rechts tegen moet houden. Mijn rugzak maakte tot de eerste en laatste plaspauze (4 uur na vertrek) deel uit van deze berg, maar ik ben als eerste naar de ranzige hurk-wc gerend (gezellig met 2 dames tegelijk in één hok met een muurtje tussen de twee gaten in, en daar durven ze dan ook nog 1000 Kwacha (15 cent) voor te vragen!). Toen ik opgelucht weer terug kwam bij de bus en ik eindelijk weer op m’n plek zat nadat de rest van de passagiers over de kofferberg waren geklauterd was mijn rugzak nergens meer te bekennen. Ik ga er maar vanuit dat ie expres onder een bank of in het bagageruim onderin is gestopt. Dat is van later zorg.
(En ja hoor, bij aankomst in Chipata rolde hij uit het laatste vak wat opengemaakt werd)
Het vlees wat gegeten wordt verandert gaandeweg van geiten naar koeien naar varkens, te zien aan wat er allemaal oversteekt.
M’n ogen vallen dicht want ik heb maar 3 uur geslapen. De bus vertrok om 5 uur, maar Mason, mijn taxi-vriend had een platte band en kon niet komen. Samen met Dirkpieter om 3:30 op zoek naar een taxi op straat. Op het moment dat ik aankwam bij het InterCity busstation reed de bus al weg, een half uur te vroeg! Gelukkig konden we hem nog tegenhouden.
Maar slapen lukt niet want de chauffeur begin vrolijk met beide vuisten op zijn stuur te trommelen om de fietsers zwaarbeladen met zakken groente, fruit of houtskool van de weg af te toeteren.
--
Vanuit Chipata moest ik een taxi naar de grens nemen, zo’n 20 km verderop. Weer een paar stempels in mijn paspoort erbij, geld gewisseld en in een andere taxi naar het eerst volgende dorp in Malawi. Daar in een minibus naar Lilongwe, de laatste twee uur van de hele rit. Ik zat naast een Zambiaanse met een jengelend kind wat ik met mijn pepernoten een gelukkig beetje stil kon krijgen.
Nu ben ik dus in Lilongwe, de hoofdstad van Malawi, in Mufasa backpackers, aangeraden door Joke en Dirkpieter. Erg gezellig, heerlijke warme douches en ik heb meteen al een lift voor maandag naar mijn volgende bestemming geregeld: Monkey Bay aan Lake Malawi, waar de eigenaren van Mufasa een nieuwe lodge aan het bouwen zijn. Zonder electriciteit, maar met zonne-energie. Ik ben beniewd!
Foto’s op http://www.picasaweb.google.com/winnieversol/Zambia
Groeten!
Winnie
De laatste week heb ik nog lekker in het nieuwe huis/kantoor gewoond, iets luxer en comfortabeler dan het schattige huisje van Christine. Dat was de laatste tijd een beetje afzien doordat het water was afgesloten, ivm een illegale aansluiting en een rekening van 300 euro van de vorige bewoners. Beetje jammer dat wij daar de dupe van werden. Maar goed, het water is uiteindelijk gewoon weer illegaal aangesloten door de broer van de huisbazin, dus verder geen probleem… We hadden ook geen koelkast meer, want die had de eigenaar waar we ‘m van leenden aan Dirkpieter en Joke verkocht. Dus ik besloot maar met de koelkast mee te verhuizen. Ik kon mooi nog van het internet profiteren, want de collega’s waren het veld in, gezellig winkelen met Joke, de was doen (met de hand) tussen de regenbuien door, cake bakken en lasagne maken in de nieuwe oven. En m’n trip een beetje voorbereiden natuurlijk. Het plan: Malawi --> Mozambique --> Tanzania. Lekker vaag…
Zaterdag (5 dec.) was het dan eindelijk zo ver, ik was klaar voor vertrek naar Malawi. Vrijdag nog een laatste keer uiteten bij Portico, een héél lekker Italiaans restaurant, buskaartje naar Chipata gekocht en wat sinterklaas voorbereidingen gedaan. Ik had nog pepernoten uit Nederland, en had een waterketel gekocht en een gedicht geschreven wat ik zaterdagochtend als verassing voor Joke en Dirkpieter heb achtergelaten. En ik vond zelfs een verassing in mijn rugzak toen ik aankwam in Malawi! Onderstaande heb ik onderweg in de bus geschreven:
--
De bus scheurt langs een dorp wat uit vier hutten bestaat, en bij eentje staat een groot bord: “welcome at City Café – Bar Restaurant Groceries Busstop”. Nog geen halve minuut later staat de chauffeur op de rem voor een kudde overstekende koeien.
Het landschap is intussen veranderd van groene ongerepte heuvels met af en toe een hut en een paar geiten of bavianen naar een dichter bevolkt gebied waar de bomen hebben plaatsgemaakt voor akkers die met de hand of een ploeg met koeien ervoor worden bewerkt.
We stoppen in Petauke, waar de mensen die uitstappen plaats maken voor nieuwe passagiers met nog grotere koffers. Om de bus heen lopen jongens zuiveldrankjes, waterflesjes, beltegoed, gekookte eieren en geroosterde maiskolven te veropen. Ik zit voorin naast een enórme berg koffers die ik in elke bocht naar rechts tegen moet houden. Mijn rugzak maakte tot de eerste en laatste plaspauze (4 uur na vertrek) deel uit van deze berg, maar ik ben als eerste naar de ranzige hurk-wc gerend (gezellig met 2 dames tegelijk in één hok met een muurtje tussen de twee gaten in, en daar durven ze dan ook nog 1000 Kwacha (15 cent) voor te vragen!). Toen ik opgelucht weer terug kwam bij de bus en ik eindelijk weer op m’n plek zat nadat de rest van de passagiers over de kofferberg waren geklauterd was mijn rugzak nergens meer te bekennen. Ik ga er maar vanuit dat ie expres onder een bank of in het bagageruim onderin is gestopt. Dat is van later zorg.
(En ja hoor, bij aankomst in Chipata rolde hij uit het laatste vak wat opengemaakt werd)
Het vlees wat gegeten wordt verandert gaandeweg van geiten naar koeien naar varkens, te zien aan wat er allemaal oversteekt.
M’n ogen vallen dicht want ik heb maar 3 uur geslapen. De bus vertrok om 5 uur, maar Mason, mijn taxi-vriend had een platte band en kon niet komen. Samen met Dirkpieter om 3:30 op zoek naar een taxi op straat. Op het moment dat ik aankwam bij het InterCity busstation reed de bus al weg, een half uur te vroeg! Gelukkig konden we hem nog tegenhouden.
Maar slapen lukt niet want de chauffeur begin vrolijk met beide vuisten op zijn stuur te trommelen om de fietsers zwaarbeladen met zakken groente, fruit of houtskool van de weg af te toeteren.
--
Vanuit Chipata moest ik een taxi naar de grens nemen, zo’n 20 km verderop. Weer een paar stempels in mijn paspoort erbij, geld gewisseld en in een andere taxi naar het eerst volgende dorp in Malawi. Daar in een minibus naar Lilongwe, de laatste twee uur van de hele rit. Ik zat naast een Zambiaanse met een jengelend kind wat ik met mijn pepernoten een gelukkig beetje stil kon krijgen.
Nu ben ik dus in Lilongwe, de hoofdstad van Malawi, in Mufasa backpackers, aangeraden door Joke en Dirkpieter. Erg gezellig, heerlijke warme douches en ik heb meteen al een lift voor maandag naar mijn volgende bestemming geregeld: Monkey Bay aan Lake Malawi, waar de eigenaren van Mufasa een nieuwe lodge aan het bouwen zijn. Zonder electriciteit, maar met zonne-energie. Ik ben beniewd!
Foto’s op http://www.picasaweb.google.com/winnieversol/Zambia
Groeten!
Winnie
-
07 December 2009 - 07:22
Ina:
Heel veel plezier in Malawi en mozambique! Jammer dat ik je niet meer in Tanzania zie, maar natuurlijk kunnen we zodra je terug bent in Nederland wel wat afspreken!!!
Geniet van je reis.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
