Eerste week in Zambia

Een nieuw leven! Zo voelt het wel een beetje. Nieuw land, mensen, stad, klimaat, en uiteindelijk een nieuw huisje… Alles is opeens anders! Al is het maar voor 2 maanden. Vorige week maandag ben ik uit Dar es Salaam vertrokken, met Zambezi Airlines. Met de Zambezi rivier zelf heb ik zoals jullie weten niet zulke goede ervaringen, maar de airline was uitstekend, ondanks dat niemand in Dar es Salaam er ooit van gehoord had. En aangezien het alternatief 2,5 dag in de bus was…

Laura bracht me naar het vliegtuig, en m’n collega’s Suzgo en Enock haalden me op, en brachten me naar Chachacha backpackers, waar ik de eerste week heb doorgebracht in een slaapzaal. Een kamer met 3 stapelbedden, waar het maar afwachten is wie er verder nog slapen. Niet heel ideaal, maar de backpackers bleek wel de perfecte locatie om mensen te ontmoeten, en gelukkig is het laagseizoen.

Aangezien ik op mijn kamer niet echt kon zitten, belandde ik elke avond aan de bar, waar ik de meest rare maar ook gezellige mensen ontmoette. De meesten waren op doorreis, en bleven maar één of twee nachten, maar anderen hoorden bij het meubilair, net als ik na een paar dagen. Zo was er een Canadese dame van een jaar of 70, die al backpackend van haar pensioen aan het genieten was en iedereen luidkeels te woord stond. Ze sliep bij mij op de kamer, en snurkte keihard. Daarna kwam er een Amerikaans meisje met Malaria, die dagenlang alleen maar in bed lag. Verder liep er een depressieve Amerikaan rond die 20 jaar lang dag in dag uit de onderdelenleveranciers voor een autofabrikant moest uitschelden omdat het geleverde nooit goed was en zich nu 3x per dag in een ander vers gestoomd overhemd hees, en altijd wel een paar Nederlanders! Het hostel is een populaire lokatie om goedkoop in je eigen tentje te overnachten. Was voor mij ook wel een optie geweest, al is 2 maanden kamperen wel erg lang, en het voornaamste excuus is dat de regentijd elk moment kan losbarsten... Alleen al na een weekje ‘backpacken’ kan ik een boek volschrijven, maar gelukkig valt er meer te vertellen.

Na een week vond ik gelukkig via via een kamer bij een Duits meisje in huis: Christine. Ze woont hier al een tijdje en zocht een huisgenoot voor in haar kleine en primitieve (dus goedkope) roze huisje. Daar woon ik nu sinds maandag, en het bevalt wel goed, op wat ongewenste medebewoners na: een enorm dikke rat (lijf 20 cm) maakte ons heel hard aan het gillen in de keuken en verder zijn er veel spinnen en kakkerlakken. Maar ja, alles went, en nadat ik een klamboe heb aangeschaft slaap ik prima.

Het werk, daarvoor ben ik hier natuurlijk! Er is hier een team van drie Zambianen, die het al ongeveer een jaar zonder directe Nederlandse begeleiding moeten stellen. Dat gaat op zich wel goed, maar de efficiëntie laat nogal wat te wensen over. Over twee weken arriveert de nieuwe country coördinator, en ik ben er alvast om orde op zaken te stellen. Zo is er nog geen kantoor. We werken min of meer vanuit Suzgo’s woonkamer, waarbij we op een zweterige bank met de laptop op schoot moeten zitten, onder een golfplaten dak zonder enige ventilatie. Een soort oven dus, want daarbij komt dat het nu de warmste periode van het jaar is, met temperaturen tussen de 30 en 40 graden (geloof ik). Het verschil met Dar es Salaam is wel dat het een stuk droger is, dus over het algemeen is het wel te doen, en het zweet droogt snel weer op...

Lusaka is een weidse stad, en erg relaxt. Het is hier stuk minder chaotisch en een stuk beter georganiseerd dan Dar es Salaam. De auto’s rijden hier eerder te langzaam dan te hard! Verder is het veel moderner en schoner, het lijkt meer op Zuid-Afrika dan op Tanzania, vooral vanwege brede straten en de paars bloeiende Jacaranda bomen die er in Pretoria ook veel waren. Ik doe alles met het openbaar vervoer, en door de lange afstanden breng ik veel tijd in de minibusjes door, ik weet de weg al goed te vinden. De Zambianen zijn heel vriendelijke mensen, en bijna iedereen spreekt goed Engels, lekker makkelijk!

Naast de zoektocht naar een kantoor en de administratieve zaken moet er natuurlijk ook écht gewerkt worden. Morgen ga ik mijn eerste tripje maken: naar Livingstone en omstreken, in het zuiden. Enigszins bekend terrein voor mij: Livingstone ligt bij de Victoria watervallen, waar ik vier jaar geleden m’n been brak, al was het toen vanaf de Zimbabwaanse kant. Wel apart om daar nu weer terug te komen! Maar ik beloof jullie dat ik niet ga raften hoor!

In Nederland zijn we flink in de publiciteit de laatste, middels een reclamefilmpje van de stichting Doen, en een verhaaltje in de nieuwsbrief van de stichting Doen en de Postcode Loterij. Heeft iemand het gezien?

Groeten uit Lusaka!!

Foto’s op http://picasaweb.google.com/winnieversol/TanzaniaNaarZambia