Vakantie met Stefan deel 2: Swaziland, Krugerpark

Ohoh we hebben zóveel mooie en leuke dingen gezien afgelopen 2 weken, dat ik flink m’n hersenen moet kraken om alles op ‘papier’ te krijgen….

Na twee dagen in Pretoria (ivm de studie) zijn we dinsdag weer vertrokken, deze keer naar Swaziland. De huurauto was zo goed als nieuw (Ford Ikon) en bracht ons in een halve dag naar onze bestemming, een eigenlijk best wel luxe ‘resort’ in Swaziland. Voordat we daar aankwamen moesten we natuurlijk de grens over, een belevenis op zich. Eerst kwamen we bij de Zuid-Afrikaanse douane, waar je dus echt uit je auto moet komen en bij een loket alles moet regelen. We kregen een stempel en een stukje papier met een andere stempel en wat gekrabbel, wat je 10 meter verder weer moest inleveren om Zuid-Afrika te verlaten. 50 meter verder moesten we weer parkeren en hetzelfde ritueel werd door de Swazilanders (?) uitgevoerd. Nog even de kofferbak checken en we waren binnen! Het ‘resort’ was snel gevonden, we sliepen in een traditional hut, een soort iglo gemaakt van takken en stro. Heel grappig! De ingang was nog geen meter hoog en verder zat er ook geen raam in ofzo. Na de boel verkend te hebben zijn we gaan paardrijden, want die hadden ze daar ook en volgens de lonely planet was het erg aan te raden. Stefan’s paard heette Madonna, en was ook ongeveer net zo oud als Madonna, en die van mij heette Amber, en was volgens mij nog ouder…. Ik had me er erg op verheugd, maar Amber had er helaas minder zin in, het was maar goed dat we maar 1 uur gingen, langer had ze denk ik niet overleefd (en ik ook niet). Best zielig eigenlijk. Madonna liep nog wel lekker door, maar voor mij was de lol er al snel af, haha! Gelukkig maakte de omgeving alles goed, de tocht ging door de heuvels en langs een stuwmeer. En verder was het natuurlijk erg leuk om Stefan op een paard te zien zitten (en hij vertelde me later dat ie onderweg liedjes van Madonna voor het paard heeft gezongen)!
Na het paardrijden zijn we nog even in het zwembadje gesprongen, en ‘s avonds hebben we in het bijbehorende restaurant gegeten. Helaas was er net een bus vol Nederlanders gearriveerd waardoor er een buffet was ipv de normale traditioneel Afrikaanse kaart. Het vervelendste was toen ze allemaal hun drankjes moesten afrekenen, want daar klopte (volgens de Nederlanders) helemaal niks van. We hadden echt medelijden met het personeel! De mensen in Swaziland zijn trouwens heel schattig allemaal, erg verlegen maar heel vriendelijk.
De volgende ochtend zijn we richting het noorden gereden en rond de middag waren we het land weer uit (via dezelfde procedure). De man van de grenspost in Swaziland vroeg nog of het echt waar was dat er geen douanes meer zijn tussen Nederland en de buurlanden, hij kon het zich niet voorstellen! Ik denk dat ik nog wel een keer terug wil naar Swaziland, want het is een erg mooi en interessant landje, en we hebben er helaas maar een klein stukje van gezien.

De volgende bestemming was het Krugerpark. We reden aan de zuidkant naar binnen en zagen meteen al een paar olifanten! De rest van de dag hebben we rondgereden en veel dieren gezien! ’s Avonds sliepen we in Hazyview, net buiten het park, want alle andere accommodatie was vol. Toen we bij Big Five, het backpackershostel, aankwamen (na een flinke zoektocht, want ’t was nogal lastig te vinden) hadden we nog niet gegeten en het was ook al donker, dus we vroegen de eigenaar, Darryl (type levensgenieter en eeuwige vrijgezel), of ie iets te eten voor ons had. En ja hoor, hij zou wel eens wat lekkers voor ons maken… we waren de enige gasten op Richard en Foto na, twee mannen die in de craft-business zaten. Richard woont ongeveer in the Big Five, hij komt eigenlijk uit Malawi, en verkoopt craft (houten beeldjes enzo) die gemaakt is door mensen in Malawi, waaronder zijn familie, aan souvenirwinkels in Zuid-Afrika, en ook het Krugerpark. Nou ja, hij heeft dus de hele avond aan een stuk door zitten kletsen over alles wat ie had meegemaakt, en dat was nogal wat! Erg interessant en leuk! Oja, het eten wat we uiteindelijk kregen was een Impala-stoofpotje met Mealie Pap en een maiskolf… Best apart maar heel lekker!
De volgende ochtend ging de wekker om 5 uur, want ’s ochtends vroeg is het meeste te beleven in het Krugerpark. Darryl had beloofd om een goede route voor ons op te schrijven, maar dat was ie vergeten en we hebben ‘m ook nooit meer gezien.
Ik kan me niet meer precies herinneren welk dier we op welke dag gezien hebben, want het waren er zó veel! In ieder geval vooral veel Impala’s (ondanks dat ze worden opgegeten), giraffes en zebra’s en verder buffels, wildebeesten, nijlpaarden, neushoorns, hele bijzondere vogels, kudu’s, apen, jackhalzen, hyena’s, wilde zwijnen, enzovoorts. ’s Nachts sliepen we in het Krugerpark zelf, in een van de kampen in een ‘hut’, een klein huisje met een bed en een wastafel. Zo’n kamp is een dorp op zich, met vaak een tankstation, winkel, restaurant en allerlei verschillende soorten accommodatie, van duur tot goedkoop. Maar je merkt er eigenlijk helemaal niet dat je in het Krugerpark slaapt, helaas.

De volgende ochtend (vrijdag) ging de wekker weer heel vroeg, voor de volgende rondrit. Het eerste wat we zagen waren hyena’s, en later zagen we eindelijk de eerste echte leeuw! Het was een vrouwtje, en ze lag te slapen, dus eigenlijk was het niet zo heel spannend. Vlak voordat we het park uitreden werd het pas echt leuk (vond ik ;-) toen er een enorme kudde olifanten vlak voor de auto de weg overstak. Sommigen waren maar 1 meter van de auto vandaan! Toen we verder reden, nog geen 10 minuten later gebeurde hetzelfde, deze keer waren er hele kleine olifantjes bij, en ook deze kudde stak vlak voor ons over! (je moet erbij geweest zijn ;-)

Rond een uur of 1 waren we het park uit, op naar de volgende bestemming, de Blyde River Canyon en de Panorama Route. Een heel mooi gebied vlakbij het Krugerpark, met hele mooie bergen en schijnbaar hele mooie uitzichtpunten. Schijnbaar, want bij de meeste was het zo mistig dat we niks zagen, helaas. Ook voor ‘God’s Window’ hing een gordijn. Maar we hebben wel hele mooie watervallen, een stukje regenwoud en ook wel andere mooie uitzichten gezien. In sneltreinvaart hebben we de hele Panoramaroute afgewerkt, en we eindigden net voor het donker werd via een zandweg in Pelgrim’s Rest, een oud goudzoekers dorpje, en nu erg toeristisch. Hier hebben we gegeten (regenboogforel uit de Blyde River), en daarna gingen we naar ons hostel, Valley View in Graskop, een paar kilometer verderop. De eigenaar bleek een Nederlander die vier maanden per jaar daar doorbrengt, en verder waren er nog twee andere Nederlanders waar we gezellig mee hebben zitten kletsen. Zaterdagochtend hebben we nog een paar mooie watervallen bezocht die op de route lagen, en toen ging de reis weer terug naar Pretoria. Stefan vertrok zaterdagavond weer, dus ik heb ‘m naar het vliegveld gebracht, en nu ben ik weer alleen…. Snik…
Maar we hebben het heel gezellig gehad, en ik ben blij dat ie me is komen opzoeken!

Nu gaat er weer heel hard gestudeerd worden de komende weken. Pretoria is trouwens veranderd in een paarse oase, nu de Jakaranda-trees in bloei staan. Een heel mooi gezicht aangezien die bomen in ongeveer alle straten te vinden zijn!

Even denken, volgens mij ben ik nog heel veel dingen vergeten te vertellen, maar het verhaal is wel weer lang genoeg.