soshanguve, apartheidsmuseum, etc.

Alle exotische reisjes zitten er voorlopig op, ik ben nu hard aan het werk om alle vakken af te ronden, eentje is al klaar, vanochtend had ik tentamen van het vak Life cycle engineering... tis weer tijd voor een update! Want ik maak nog steeds vanalles mee tussen het studeren door...

Soshanguve 11 oktober
Cassandra had me uitgenodigd om met haar mee te gaan naar Soshanguve, het township waar Anna, de schoonmaakster uit haar vorige huis, woont.
We ontmoetten Anna na haar werk, om half vier en namen de bus van vier uur richting Soshanguve. Cass en ik waren de enige blanken in de bus, en sommige mensen vroegen of we wel wisten waar we naar toe gingen. Ruim een uur later kwamen we aan, en na een stukje lopen kwamen Anna’s kleinkinderen ons al tegemoet gerend. Ze waren zo blij om ons te zien! Ook in het township waren we een grote bezienswaardigheid. De rest van de middag hebben we met Martha, Anna’s kleindochter van 16 en haar vriendinnen doorgebracht. Ze zongen liedjes voor ons en wilden vanalles van ons weten. Ook kochten ze een fles limonade waar alleen wij wat van kregen (!). Anna zorgde voor ons als haar eigen kleinkinderen, en ze stond het niet toe dat we in het donker met Martha meeliepen om haar vriendinnen naar huis te brengen. ’s Avonds kregen we eten en ook hier kregen we een speciale behandeling. We werden in de woonkamer gezet en kregen minirijst, kip, aardappelsalade en groenten, terwijl de familie van Anna in de keuken at en heel wat minder luxe dan wij. Anna heeft zeven kinderen en negen kleinkinderen, en een groot deel daarvan woont in haar huisje wat bestaat uit een keuken, woonkamer, twee slaapkamers en een badkamer. Drukke boel maar wel gezellig! Het is me ook niet helemaal duidelijk geworden welke kinderen bij wie horen, en wie zusjes zijn of nichtjes, het is gewoon een grote familie, en zelf maken ze zich daar ook helemaal niet druk om.

Na het eten werd er tv gekeken en daarna werd de muziek aangezet en begonnen de kleinste kinderen te dansen. Even later werd de tafel opzij gezet, en begon iedereen te dansen, ook Cass en ik, waar ze hard om moesten lachen! Toen vond Anna het tijd om naar bed te gaan, we hadden er niet veel tegenin te brengen. Ze bood ons haar tweepersoonsbed aan, en zou zelf wel op de grond slapen, maar dat wilden we natuurlijk niet. Dus sliepen we met z’n drieën in haar bed, en haar jongste kleinkind, Vanessa van een jaar of twee, kroop er ook gezellig bij. De rest van de familie sliep volgens mij in de andere slaapkamer en op de grond in de woonkamer.
Voordat we in slaap vielen vertelde Cassandra me nog wat interresante dingen. Een van Anna’s zoons heeft ook een kind maar is nog niet getrouwd omdat hij eerst wat vee voor de schoonfamilie bij elkaar moet sparen, en dat duurt wel even! Maar voordat ze getrouwd zijn mogen ze nog niet in hetzelfde huis wonen. Ik vraag me af waar dat kind dan vandaan komt! Cultuur en traditie speelt een grote rol in het township. In mei is Anna’s man overleden, en volgens de traditie moet ze nu een jaar lang in een blauw gewaad rondlopen, als teken van rouw. Maar hoe arm ze ook zijn, de gastvrijheid is enorm groot, en we werden zo hartelijk ontvangen dat ik me er meteen thuis voelde.
Om 4 uur moesten we opstaan, tandenpoetsen en ons wassen met een teiltje water, en om 5 uur zaten we weer in de bus. Onderweg werd er gepreekt en gezongen: veel ‘Haleluja’ en ‘Amen’! Om kwart over 6 waren we weer thuis, in Hatfield, een leuke ervaring rijker!

Apartheidsmuseum
Afgelopen woensdag ben ik met Maaike, Cassandra en Breyten (maaike’s zuidafrikaanse vriendje) naar Johannesburg geweest. Eerst naar de African Craft Market, om wat souvenirs te kopen, want Maaike vertrekt volgende week alweer naar Nederland. De markt was helaas behoorlijk toeristisch en commercieel, en dus vrij duur, maar na flink onderhandelen en afdingen hebben we toch nog allemaal wel wat leuke dingen gekocht! Na de markt zijn we naar het Apartheidsmuseum gegaan. Een heel mooi, modern en erg indrukwekkend museum. Bij binnenkomst kreeg je een kaartje waarop stond of je blank of niet-blank was, en dat bepaalde door welke ingang je naar binnen mocht. Het eerste deel van de tentoonstelling was dus niet hetzelfde voor beide groepen. Vervolgens kwam ongeveer de hele geschiedenis van Zuid-Afrika voorbij, en het grootste deel ging natuurlijk over het ontstaan en weer afschaffen van de Apartheid. De hoeveelheid informatie was gigantisch, en er leek geen einde aan te komen! Maar het was echt heel mooi opgezet, mooie foto’s, indrukwekkende videobeelden en een duidelijk verhaal. Nou ja duidelijk, het hele gebeuren is natuurlijk gigantisch gecompliceerd en ingewikkeld. Uitgeput kwamen we dus weer naar buiten, maar het was erg de moeite waard! Daarna zijn we nog even langs Breytens ouders gegaan, die wonen tussen Pretoria en Johannesburg. Ook wel indrukwekkend trouwens, een huis met fitnessruimte, zwembad en enorme braai-installatie (erg belangrijk!!).

Verkiezingen
Om nog even over de apartheid door te gaan.... afgelopen weekend waren er verkiezingen op de universiteit voor de studentenraad ofzoiets. Ik heb ook gestemd omdat een jongen uit m’n klas verkiesbaar was voor de engineering faculty. En als klassenvertegenwoordiger doet ie het wel goed, dus vooruit dan maar. Was wel grappig, de hele week zaten er voor alle faculteitsgebouwen een paar bejaarden achter een tafeltje, gewoon buiten dus, en daar kon je gaan stemmen. Kwestie van studentnummer invullen op een blaadje, kruisje zetten en klaar. Dat de hele wereld kan zien waarop je stemt vinden ze schijnbaar niet zo erg, haha! Maar goed, je moest ook op een partij stemmen... en daar was nogal campagne voor gevoerd! Overal posters, flyers en mensen in opvallende pakjes. Wel vergelijkbaar met de verkiezingen op de TU, maar het verschil zat ‘m in de boodschappen op de posters: ‘Trots Afrikaner, Trots Blank’ en ‘Stem vir jou taal’ zijn een paar voorbeelden, en dan werd er gestreden voor gescheiden studentenhuizen op basis van cultuur... Ik weet even geen andere voorbeelden meer, maar het was behoorlijk schokkend soms!

En verder....
Ben ik ook weer aan het roeien gelukkig, en heb ik vorige week met de circuittraining meegedaan, met als resultaat dat ik vier dagen erna nog steeds spierpijn had... gaat er behoorlijk serieus aan toe! Gisteren ben ik maar gaan zwemmen ipv circuit, haha! Ook om af te koelen trouwens want de temperatuur blijft maar stijgen! Vandaag 32 graden... maar daarbij zitten we ook nog eens vrij hoog, dicht bij de zon! We roeiden afgelopen weekend om 7 uur 'sochtends, en toen zag ik opeens een skiffeur in een oranje roeipakje! (nederlands dus) onze coach wist me te vertellen dat het gewoon een zuidafrikaan was die naar het wk was geweest, en z'n pakje met een nederlander had geruild. Wel grappig! Volgens Ryan (de coach) zijn de oranje pakjes erg gewild!

Nog maar 6 weken trouwens, en dan vertrek ik alweer... de tijd vliegt! Ik moet nog even wat opdrachten afmaken, 3 tentamens half november en dan zit het er alweer bijna op. De laatste twee weken kan ik nog even van het mooie weer gaan genieten, misschien wel met Magda in Zambia! Maar die plannen zijn nog behoorlijk vaag.
Ik hou jullie op de hoogte! Bedankt voor alle leuke reacties tot nu toe trouwens!