komkommertijd

Even een berichtje omdat de vorige al wel weer een tijdje geleden is, omdat ik vandaag eigenlijk zou gaan vliegen, omdat de stroom is uitgevallen, waardoor er ook geen water is, en omdat het huis hiernaast én het huis achter het kantoor zodanig verbouwd worden dat er van geconcentreerd werken op het moment geen sprake meer is. Oja, bovendien is het eigenlijk te warm om m’n hersenen aan het werk te zetten (vind ik).

Verder gaat het hier prima! De droge tijd is zo’n beetje aangebroken. De temperatuur is behoorlijk gestegen, en alleen aan het eind van de middag is er af en toe nog een buitje. Zoals gisteren, toen ik nét even naar de Combé-markt was om een grote hoeveelheid sinaasappels in te slaan voor bijna niks. Ik had de donkere wolk niet aan zien komen, en moest dus een half uur schuilen. Maar de sinaasappelen zijn heerlijk!

Sinds m’n vorige bericht ben ik nog een keer 3 dagen teruggeweest naar het Rosebel gebied, en heb ik gezien hoe het goud daadwerkelijk tevoorschijn kwam. Erg interessant, maar alweer schokkend, vanwege het vele kwik en de onzorgvuldigheid waarmee het gebruikt wordt. Het kwik-goud amalgaam werd namelijk gewoon op het vuur gezet, net buiten de hut waar gekookt wordt. Om de kwikdampen op te vangen werd de pan met wat bladeren bedekt, maar dit helpt nauwelijks. Ik ben maar op grote afstand gaan staan (na zonder ademhalen een paar foto’s gemaakt te hebben) maar een aantal van de jongens stonden er de hele tijd met hun neus bovenop. Het goud mag natuurlijk niet gestolen worden. Lekker...

Het weekend er na (anderhalve week geleden dus) had ik griep en heb ik een paar dagen met een paar keukenrollen in bed doorgebracht, maar het was vrij snel weer over gelukkig. Chris kwam weer terug van Sint Maarten, waar zijn 4 kinderen wonen en het ‘gewone leven’ is dus weer begonnen. Overdag lekker op kantoor. Ik ben aan het proberen om nog naar een ander mijngebied te gaan, helemaal in het zuidoosten van het land. De eigenaar van de concessie daar was erg enthousiast, wou me graag helpen en ik hoefde alleen maar een mailtje te sturen wanneer ik wou vliegen en dan zou hij accomodatie regelen in het kamp van zijn werknemers. Vorige week heb ik laten weten dat ik vandaag wil vertrekken, maar ik heb er helemaal niks meer van gehoord. En z’n secretaresse zegt dat hij ziek is. Jammer. Nou ja, misschien morgen. Zo gaat dat hier. Als dit niet doorgaat ga ik nog een paar keer met Chris naar het binnenland, want hij moet ook nog wat dingen doen daar voor zijn project. Ook leuk. Op zich heb ik namelijk wel genoeg informatie, maar meer is altijd beter natuurlijk! 20 september wil ik zo veel mogelijk af hebben, want dan komt Annemarie! En 2 weken later komt Frouke op bezoek, waarna we samen weer terug naar Nederland zullen vliegen op 16 oktober. Maar daar denk ik nog maar niet aan, want het is hier nog veel te leuk!