Cola en zon: dagelijkse kost

*** foto’s op http://picasaweb.google.com/winnieversol ***

Het begint hier allemaal redelijk normaal en gewoon te worden, dus ontbrak het lange tijd aan inspiratie voor een leuk verhaal. Maar toen ik net m’n dagelijkse flesje CocaCola dronk bij de lunch realiseerde ik me (zoals zo vaak eigenlijk) dat veel dingen hier toch anders dan anders zijn. Zo was ik nooit een groot cola-fanaat, maar sinds m’n darmprobleempjes vorig jaar heb ik het gevoel dat het de boel wel een beetje zuivert en problemen kan voorkomen. Misschien psychisch, maar in deze hitte is het best lekker! En sinds ik terug ben nog geen problemen. Veel moeite voor een cola ‘baridi’ (koud!) hoef ik ook niet te doen, want voor ons huis, 10 meter lopen is een klein shopje waar we alle dagelijkse dingen kunnen kopen. Vers witbrood, spaghetti, rijst, wasmiddel, beltegoed, drinkwater, wcpapier… ideaal! Een stuk verderop is een stalletje met groente en fruit, waar we ook tot de dagelijkse klanten behoren. Onder andere tomaten (nyanya), uien (vitunguu), avocado (parachichi), mango’s (maembe) en een pepertje (pilipili) als bonus! Ingevoerd door Laura. De uitgebreide begroetingen en bestellingen gaan al helemaal in het Swahili. Als we dan nog 500 meter verder lopen komen we bij Mlimani City, het winkelcentrum waar je je even niet meer helemaal in Afrika voelt. Er is een bioscoop en grote supermarkten en andere winkels waar we eigenlijk alles kunnen kopen wat ons hartje begeert. Helaas zijn sommige dingen wel redelijk onbetaalbaar, maar dat mag de pret niet drukken. En het beste aan Mlimani City zijn nog wel de restaurantjes aan de buitenkant van het gebouw, waar we heen gaan als we weer eens zonder elektriciteit of water zitten of als we gewoon geen zin hebben om te koken.

Overdag als we niet in het veld zijn werk ik in ons kantoor aan huis samen met Godwin en Gosbert. Drie dagen per week komt Zuhura, onze schoonmaakster. Ze doet ook de was, met de hand. Wel luxe, maar ik ben blij dat ik het niet zelf hoef te doen, en ze is heel blij dat ze hier kan werken. Soms lunchen we buiten de deur bij een restaurantje in de straat (voor mij rijst met bonen) maar meestal eten we brood met een mengsel van bovengenoemde groenten ;-) Godwin en Gosbert beginnen het geloof ik ook wel lekker te vinden.

Met Gosbert ben ik in februari naar Singida en Dodoma geweest. Singida ligt 720 km ten noord-westen van Dar es Salaam, en ik was er nog niet eerder geweest, wat de busrit (ook al is het 13 uur..) een stuk leuker maakt. Singida ligt vrij hoog dus het was er lekker koel. We hadden er nog geen contacten, dus huurden we fietsen om uit te zoeken waar de solardealers zich precies bevonden. Uiteindelijk vonden we er 3, waarvan één echte actieveling, met een winkel voor uitsluitend solarequipment. De dealers hadden het erg druk met vanalles en nog wat, dus moesten we vrij veel wachten. Maar het fietsen was een groot succes! We hebben de omgeving van het stadje verkend, waar supermooie meren waren. We fietsten dwars door de buitenwijken en na 10 minuten werden we achtervolgd door een hele horde kinderen die allemaal héél graag achterop wilden… Ook kwamen we bij het meer een boer tegen met een koe en een paar geiten die ons heel enthousiast sporen van een nijlpaard liet zien. Gelukkig kwamen we het beest zelf niet tegen…

Tijdens de training van een van de dealers liep er een man de winkel binnen. Het bleek een immigration officer te zijn, die kwam checken wat ik aan het doen was en of m’n immigratiestatus wel klopte. In Singida had ik geen andere ‘Mzungu’ gezien, dus ik viel nogal op, en ze hielden me blijkbaar al een paar dagen in de gaten. Maar godzijdank was dit de eerste trip dat ik daadwerkelijk mijn workpermit bij me had, en was er uiteindelijk dus helemaal niks aan de hand. Wel een enorme opluchting!

Na drie Singida gingen we naar Dodoma en na het trainen van de dealers daar weer terug naar huis. De bus vertrok ’s ochtends om kwart voor zes, en toen ie ook daadwerkelijk precies om kwart voor zes vertrok begon Gosbert keihard te lachen… omdat de bus op tijd vertrok! Zo zouden ze misschien in Nederland met de NS om moeten gaan, dat zou de boel een stuk vrolijker maken ;-)

Afgelopen weekend hadden Laura en ik een barbecue georganiseerd, en meteen de tijd genomen om ook ons huis eindelijk eens op te leuken. Tot nu toe zat ik ’s avonds op dezelfde bureaustoel als de rest van de dag. De woonkamer lijkt nu al aardig op een woonkamer (met houten banken), we kunnen eindelijk fatsoenlijk koken met een 2 pits gasfornuis in plaats van één brander, en buiten hebben we nu grote potten met gezellige planten. Verder hebben we onszelf verwend met een broodrooster en een strijkijzer en de kleermaker in de straat is nog kussentjes aan het maken. Ook een erg nuttige aankoop waren de betonspijkers zodat we nu ook dingen aan de muren kunnen hangen, want die zijn echt kei en kei hard. Elke normale spijker trok al krom nog voor je begon te slaan…
De barbecue was ook een groot succes, er waren wel 25 mensen! Heel gezellig.

Het weekend ervoor was de Zanzibar Solar Day. Met z’n allen op de boot naar Zanzibar, G., G., en ik, Laura was er met d.light en Ina was mee als toerist! De Solar Day was leuk, alleen de publieke belangstelling was door te weinig promotie een beetje teleurstellend. Maar goed, Zanzibar is altijd leuk, dus we hebben ons prima vermaakt in Stonetown.

Er moet natuurlijk ook hard gewerkt worden, dus ik ga weer aan de slag! Wordt vervolgd… en vergeet niet de foto’s te bekijken op http://picasaweb.google.com/winnieversol

Veel liefs! Winnie.