Roadtrip to Uganda

Eind april stond de Oost-Afrika-team-training op de agenda! Onder Oost-Afrika vallen in dit geval Zambia, Ethiopie, Uganda en Tanzania, met in elk land een team wat sinds kort een lokaal consultancy bedrijfje runt (Rural Energy Consultancy XX). De meeting was in Kampala, Uganda. Omdat het onmogelijk is om rechtstreeks over land van Zambia naar Uganda te reizen kwam het Zambia-team (Suzgo en Enock) eerst met de bus naar Dar es Salaam. Waar Enock voor het eerst de oceaan zag en chips mayai (gebakken ei met friet erin) at in de tanzaniaanse hitte. Tussen de bedrijven door hadden we ook nog een nieuwe collega aangenomen, Mariam, en die moest natuurlijk ook mee.

Nadat de auto een flinke beurt had gekregen en eindelijk nieuwe veren waren we klaar voor de lange reis naar Uganda. We hebben het geprobeerd, maar met 6 personen in de auto was niet te doen, dus Gosbert moest met de bus. Zaterdagochtend vertrokken we om half 6, en ontdekten we dat er iets mis was met het oliefilter… een grote plas motorolie onder de auto was geen goed teken! We zijn toch maar vertrokken want er was natuurlijk nog geen garage open, maar na een uurtje rijden vonden we iets wat op een garage leek en was het probleem redelijk snel verholpen, het filter was niet goed bevestigd. Ons plan om de bus van Gosbert te achtervolgen was toen al mislukt. Aan het eind van de middag waren we in Arusha, en toen dachten we nog wel even naar Nairobi te kunnen rijden… Maar bij de grensovergang werd het al donker en bleek de weg voor een groot deel open gebroken en ‘under construction’. De eerste honderd kilometer vanaf de grens is leeg en verlaten, geen hotel te bekennen; pas om 11 uur vonden we vlak voor Nairobi een guesthouse. Ik ben nog nooit zo blij geweest een bed te zien!

Dag twee bracht ons dwars door Kenia, en al z’n positieve en negatieve kanten. We genoten van de enorme supermarkt in Nairobi (24/7 geopend), waar we de nodige voorraad insloegen, en een uur later werden we aangehouden door een corrupte en dronken politieagent met een zwaaiende knuppel, die ons naar de rechter wilde slepen omdat er een barst in de voorruit zat. Het alternatief was 10.000 Keniaanse Shilling betalen (100 euro!). Omdat we een beetje haast hadden hebben we uiteindelijk zonder ons de waarde van het geld te realiseren betaald Er viel niet te onderhandelen, maar we hadden natuurlijk gewoon naar de rechter of het politiebureau moeten gaan, want de reden was belachelijk. Misschien had ie ons dan zelfs door laten rijden. Maar goed, behoorlijk beteuterd en 100 euro armer reden we verder. Het Keniaanse landschap en de muziek van P-Square maakten gelukkig veel goed! Tegen de avond kwamen we bij de Ugandese grens, en vonden we een slaapplaats in Tororo, net over de grens.

De derde dag, maandag, was het laatste stukje. Na het ontbijt dat uiteindelijk een uur te laat kwam, was het nog een uur of vier rijden naar Kampala. Alex en Chris, twee van onze Ugandese collegas wachtten ons op bij het voetbalstadion, en brachten ons via sluiproutes naar het nieuwe kantoor. Tevens onze verblijfplaats voor twee weken. Even later kwamen ook de Ethiopiers, Tewodros en Ashenafi van het vliegveld, en kon het feest, een dag te laat, beginnen! Het huis/kantoor had twee slaapkamers, en Ronald had bedacht dat er ook wel wat mensen bij Alex konden slapen. Maar dat was natuurlijk geen gezellig plan, privacy is hier niet zo belangrijk, en na een paar dagen trokken zelfs Julius en Chris, de Ugandesen, bij ons in. 5 jongens in de ene slaapkamer, Mariam en ik in de tweede slaapkamer en nog 3 in de woonkamer / kantoor.

Elke ochtend begonnen we om 8 uur met de training, wat de nodige druk op het ochtendritueel legde, want er waren twee douches. We hebben enorm veel besproken, gebrainstormd, geoefend, rollenspellen gespeeld, plannen gemaakt en verbeteringen doorgevoerd. Safi, de schoonmaakster zorgde elke dag voor een enorme pan met lunch (favoriet was Katogo, gekookte hartige bananen met vanalles er doorheen). En ’s avonds werkten we vrolijk door, gingen we wat drinken bij de lokale bar, of organiseerden we een barbecue met de kippen van Irene’s moeder, die nodig op moesten want ze werden veel te groot.

Zaterdagavond gingen we naar de jaarlijkse ‘street-jam’, een groot feest in een afgezette straat. Er was een groot podium met allerhande artiesten, de meesten erg slecht, maar dat mocht de pret niet drukken. Het uitgaansleven in Kampala is een stuk levendiger dan in Dar! Zondag was de relax-dag en gingen we naar het strand. Naar het Victoria meer. Een groot succes, er werd gevolleybald, gevoetbald en natuurlijk gezwommen. Voor Mariam was het de eerste keer en ze verloor spontaan een (nep)tand, waardoor ze de rest van de week niet meer wilde lachen op de foto.

Voor mijn voet was het minder fijn, want de schimmelinfectie die ik al had aan m’n tenen (sorry, nu wordt het een beetje vies) veranderde in een etterende wond aan de onderkant van m’n voet. Toen het na twee dagen alleen maar erger werd, en ik eigenlijk niet meer kon lopen moest ik van Miep naar de dokter, die het inmiddels rottende vlees verwijderde (heel pijnlijk) en een hele reeks aan pillen voorschreef. Helaas kon ik door de infectie ook niet meer met Ronald mee naar de gym aan het eind van de dag (zie stukje juli ’08). Ondertussen is de wond gelukkig bijna geheeld en zijn de pillen bijna op, en ren ik weer vrolijk rond hoor, dus geen zorgen.

Donderdag moesten we natuurlijk Koninginnedag vieren bij de ambassadeur in de tuin. Het was even zoeken, maar uiteindelijk konden we van de langverwachte Nederlandse lekkernijen genieten: haring, erwtensoep, broodjes rookworst en natuurlijk kaas! En Grolsch. Door de gebeurtenissen in Nederland was het echte feest met live-band helaas afgelast, dus lagen we op tijd in bed voor onze laatste trainingsdag, 1 mei.

Zaterdagochtend was het tijd voor inpakken en afscheid, en vertrokken we alweer richting Dar es Salaam. Om 6 uur waren we in Kisumu, een leuk stadje aan het Victoria meer in Kenia. Het was even zoeken naar een hotel, want zaterdagavond was bijna alles vol. Stipt om 6 uur de volgende ochtend zaten we in de auto voor het de trip naar Arusha. Een lang stuk, maar erg mooi en heel afwisselend, bergen, zebra’s, theeplantages, meren, Nairobi en savanne-achtige gebieden. Gelukkig mochten we Tanzania weer in en rond 8 uur waren we in Arusha.

Maandag was de laatste etappe, van Arusha naar Dar es Salaam. We hadden heel mooi zicht op de Kilimanjaro (zeldzaam), dus we moesten natuurlijk wel een paar keer stoppen om foto’s te maken. Maar we konden lekker doorrijden en om 5 uur waren we eindelijk, moe maar voldaan, in Dar es Salaam. Voor Suzgo en Enock slechts een tussenstop, want die stapten vanochtend om 5 uur weer op de bus naar Zambia…

Nu nog een paar dagen werken in Tanzania, en vrijdag stap ik alweer in het vliegtuig naar Nederland! Oja, ik heb ook nog m’n jubileum gevierd, ik ben hier alweer een jaar; de tijd vliegt! Tot snel!!

Foto's volgen snel op http://www.picasaweb.google.com/winnieversol